Насамрэч, у мяне трое дзяцей, два сыны і адна дачка. Старэйшаму сыну 14 гадоў, яго завуць Онур. Ён будзе вучыцца ў 10 класе ў школе BIS. Яго ў асноўным цікавяць камп'ютары. Малодшаму сыну 11 гадоў. Яго завуць Умут, і ён будзе вучыцца ў 7 класе ў школе BIS. Ён цікавіцца рамёствамі, бо мае вельмі высокія навыкі працы. Ён любіць рабіць цацкі з LEGO і вельмі крэатыўны.

Мне 44 гады, а маім дзецям 14 і 11 гадоў. Такім чынам, паміж намі існуе разрыў пакаленняў. Я не магу выхоўваць іх так, як выхоўвалі мяне. Мне трэба адаптавацца да новага пакалення. Тэхналогіі змянілі новае пакаленне. Яны любяць гуляць у гульні і карыстацца тэлефонамі. Яны не могуць доўга ўтрымліваць увагу. Таму я ведаю, што няпроста навучыць іх дома і засяродзіцца на адной тэме. Я спрабую навучыць іх засяроджвацца на пэўнай тэме, гуляючы з імі. Я спрабую выкладаць прадмет, гуляючы з імі ў мабільную гульню або міні-гульню. Я спрабую выкладаць ім прадмет у займальнай форме, таму што менавіта так вучыцца новае пакаленне.

Я спадзяюся, што мае дзеці змогуць упэўнена выказваць свае думкі ў будучыні. Яны павінны выказваць свае думкі. Яны павінны быць крэатыўнымі ва ўсім і мець упэўненасць выказваць усё, што думаюць. Яшчэ адно чаканне — даць дзецям магчымасць даведацца пра розныя культуры. Таму што ў глабалізаваным свеце яны будуць працаваць у вельмі карпаратыўных і глабальных кампаніях. І калі мы зможам правесці з імі такое навучанне, калі яны яшчэ зусім маленькія, гэта будзе вельмі карысна для іх у будучыні. Акрамя таго, я спадзяюся, што ў наступным годзе яны вывучаць кітайскую мову. Ім трэба вывучыць кітайскую. Зараз яны размаўляюць па-ангельску, і калі яны таксама вывучаць кітайскую, то змогуць лёгка мець зносіны з 60% насельніцтва свету. Таму іх прыярытэт у наступным годзе — вывучыць кітайскую мову.